Door het onderzoek dat ik gedaan heb leek mij het ook interessant om een fotoserie te maken van mensen in thuis quarantaine. Deze mensen laat ik dan een masker dragen die ze zelf uitzoeken. Op deze manier wil ik het onwerkelijke van deze situatie verbeelden. De foute droom waar we inzitten. De verandering wat we doormaken, een masker ter bescherming. Mensen kijken anders naar elkaar.

De foto's hiernaast zijn even twee voorbeelden van mijn idee. Nadeel is wel dat het eigenlijk niet verantwoord is om met deze maskers langs de deuren te gaan, omdat bacterie 6-8 uren op stof blijft leven... In ieder geval is het wel iets waar ik over wil nadenken.

Dit idee is een combinatie van inspiratiebronnen Nienke Maat en Gauri Gill.

Sleutelmoment hier kwam na het gesprek met Wies Noest; iets hield mij tegen bij het maken van deze fotoserie. Na het gesprek kwam ik erachter dat ik het niet aan de corona situatie wilde koppelen, de vervreemding en maskerfiguren is iets wat al langer bij mij speelt. Ik wil naar mijn kern, ontdekken wat mij intrigeert, en dat is niet het corona virus.

Wat zou ik willen zeggen met de maskers als ik het in een fotoserie zou inzetten?

Ik zou de maskers inzetten wanneer ik een fotoserie zou maken over het Corona-virus en dan gefocust op de thuis quarantaine. Ik zou foto's maken van mensen die in de voordeuropening zouden staan of achter het raam. Zeker met foto's achter het raam ontstaat er een duidelijke afstand. Het glas dat weerspiegeld de buitenwereld over het lichaam van de persoon die binnen staat.

Het masker vervreemd het beeld. Het geeft aan hoe vreemd deze situatie eigenlijk wel niet is. Het lijkt soms een boze droom, waar je elk moment uit kunt ontwaken. Maar ook kijken mensen anders naar elkaar. We zien elkaar als monsters: Iedereen kan die enge bacterie bij zich dragen. Iedereen is ineens eng en vies. We worden monsters wanneer we hamsteren. Daarnaast staat het masker voor de veiligheid die de mens achter een (mond)masker zoekt.

Deze crisis verbind de mens ook. Kijk naar al die gezinnen die nu ineens alle tijd met elkaar door moeten brengen, terwijl anders misschien ouders wel veel werken en kinderen de dagen op school en sport doorbrengen.